şehrin içinde ustura
çok kişilik yalnızlıklara ödev
kesiklerin her biri bir dilek-hiç oldurulmamış-
kanatsız-düşe kalka- sendeler
yorulur harflerin tılsımı –gün döner- yersiz yurtsuz
bir atlıkarınca uğraksız kocaman bir alana sahipsiz körebelerin ayak izlerini saklasın diye kurulmuş
hiç çocuksuz viran caddelerden geçerek gidilen atlıkarıncanın uğraksız alanında sahipsiz körebelerin ruhbağı kesilivermiş
aniden.
otyeşermez mayın mezarlardan yayılan ruhkatarına katık edip doludizgin
rastıkla çizilmiş göz çevresi görünmez uzaklıklara bakar
zamansız şekillenmiş bedenine yabancı ellerinden
mütemadiyen sızıyor parlak çelik ucundan usturanın kan sesleri…
heyyy!
maestro!
koşulsuz burada birlikte yaşayacağız…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder